Roma - Dag 3 (Serieus, kappen nu met die 'originele' titels)

Wat ik vandaag in Roma toch heb meegemaakt! Spanende verhalen enzo! Lees mee, dan begin ik gelijk met vertellen…

 Na een ietwat bescheiden zondags ontbijt (un dolce ed un caffè) ging ik met de metro richting Vaticaanstad om daar de mis bij te wonen. Zo gebruik je dat ding nooit en zo reis je zo’n beetje elke dag meerdere malen met de metro, grappig. Ik stapte uit bij de halte Flaminio, bij het Piazza del Popolo voor de kenner. Vanaf hier was het een klein kwartiertje wandelen langs de rivier de Tiber richting Vaticaanstad.

Inmiddels was de zon doorgebroken en ging eigenlijk voor het eerst deze week de rits van mijn vest helemaal naar beneden open. Met zo’n 17° werd het in de zon nog best warm, maar nog wel lekker. Even tussendoor, de zon is dat grote, felle en warmteafstotende ding in de lucht dat overdag, maar niet overal (zoals in Nederland bijvoorbeeld niet), te zien is! :P

Maar goed, klagen over het weer ga ik zeker niet doen. Verder met het verhaal, want het spannendste moet nog komen! Aangekomen in Vaticaanstad wilde ik een plekje zoeken in de grote mensenmassa op het Sint Pietersplein. Rond half twaalf was het hier al erg druk, mensen van over de hele wereld kwamen bijeen in de hoop een glimp van Paus Franciscus te kunnen zien. Zo ook ondergetekende, ware het niet dat ik toch een beetje bang was (huh?)

De laatste keer dat ik op zondag in Roma was, met mijn familie in 2012 (zie eerdere post hierover), werd ik namelijk een beetje teleurgesteld door de afwezigheid van de toenmalige Paus Benedictus. Hij was er wel, preekte en sprak de zegen uit, maar dat deed hij wel vanaf zijn ‘vakantieadresje’ buiten de stad (wat overigens op grote tv-schermen te zien was op het plein). “Het zal me toch niet weer gebeuren”, dacht ik bij mezelf toen ik richting het hek liep vanmorgen…

Terwijl ik stond te wachten in de rij voor de (tasjes)controle bij de ingang van het Sint Pietersplein, viel mijn oog op een opgestelde videocamera. Weliswaar een statief met camera zonder eigenaar, maar toch. De opnameapparatuur in kwestie was gericht op een balkon rechtsboven in de hoek van het gebouw waar de Paus zou moeten verschijnen. “Zou het dan toch?”

Toen ik uiteindelijk een plekje aan de rand bij een dranghek had gevonden, keek ik nog eens om mee heen. Ik was omsingeld door veelal Spaans sprekende mensen, druk discussiërend met elkaar. Tussen het maken van foto’s (met elkaar) door hield iedereen zijn of haar blik telkens weer gericht op dat balkon waar de camera vooraan het plein ook op gericht was. Ik werd steeds meer overtuigd, zou de Paus toch deze keer wel thuis zijn?

Klokslag twaalf uur, er werd geklapt en gejoeld alsof het Nieuwjaar was en de champagne zojuist ontkurkt werd. Maar nee, Paus Franciscus verscheen op het balkon waar een paar minuten eerder al een bordeauxrode mat met het Pauselijke wapen erop werd uitgerold (toch wel de definitieve doorslag van de live-verschijning van de Paus).

Door het maken van (mislukte) selfies met- en foto’s van de Paus, heb ik niet alles van zijn preek meegekregen, just bits and pieces. Hij sloot in ieder geval wel af met een grapje, wat al aantoont wat voor een baas het eigenlijk is, haha. Al met al was het wel leuk om het zo een keer mee te maken, ook al ben ik niet eens Rooms Katholiek.   

De rest van de dag was niet zo spannend, beetje rond het Colosseum gelopen en in het centrum wat winkels in- en uitgelopen voordat ik ging eten (Pizza met een ijsje van Signore Valentino toe) en terug in mijn hostel dit stukje in elkaar heb geflanst.

Morgen kijken of ik de rest van het Vaticaan, de musea en de Sixtijnse Kapel kan bezoeken en me alvast voorbereiden op het interview van dinsdag met de Protezione Civile voor mijn reportage. Ciao!

P.S. Was niet echt zo’n spannend stukje hè? Maar je hebt ‘t wel helemaal gelezen, wachtend op de clou, of niet hahaha? ;) #SorryNotSorry